Een doordeweekse avond, begin januari. Anna komt thuis na een avondje uit met een vriendin. Ze ziet het meteen: glasscherven op de vloer van de woonkamer. Een poging tot inbraak. Hetzelfde raam als een jaar geleden. Shit. En oef. Dit keer zijn ze niet binnen geraakt.
Fast forward naar de volgende dag. Ik zou met Anna een dagje op stap gaan, een workshop locatie bezoeken. In plaats daarvan wachten we samen op de raam-hersteller. We werken verder aan ons project, drinken een kop koffie (met troost chocolade, what else), eten samen, maken een wandeling in de buurt - niet te ver, je weet maar nooit. Het gebroken raam is onze stille getuige.
De hersteller komt, meet en installeert een stevige plank. Goh, zeg ik, je zou het als een schoolbord kunnen gebruiken! Waarop Anna: super idee, schrijf jij er dan een gedicht op voor me?
En dat deed ik.
Een gedicht dat Anna en al wie bij haar op bezoek kwam in de voorbije weken gezelschap heeft gehouden.
Comentários